حریم ممنوعه حکومت اسلامی
بسم الله الرحمن الرحیم
حریم ممنوعه‌ی حکومت اسلامی
انسان موجودی اجتماعی است و نیاز به حضور در اجتماع دارد. این نیاز به یکدیگر باعث می‌شود جامعه، تجارت، اقتصاد و عرصه‌های مختلف دیگر شکل بگیرد. اما یک نیاز مهم در جامعه وجود دارد و آن هم نیاز به حاکم است. مردم نسبت به اعمال حاکم اعتماد می‌کنند و زمام جامعه را به او می‌سپارند تا وی به سمت هدف نهایی جامعه را هدایت کند.
در جامعه عملکرد حاکم و رفتار و روش او در تصمیم‌گیری‌ها و اتخاذ سیاست‌های کلی، همواره مخالفینی داشته است. معمولا این مخالفتها در سه قالب: انتقاد، اعتراض و اغتشاش در جامعه نمود پیدا می‌کند. حاکمیت نیز با توجه به نوع و روش الگوی حکومت‌داری خود نسبت به این گروه‌ها واکنش نشان می‌دهد. گرچه این واکنش در هر حکومت متفاوت و دارای محدودیت‌هایی است؛ اما واکنش جامعه اسلامی نسبت به این موضوع چگونه می‌باشد؟
اسلام دینی است که یکی از بزرگترین پیام‌های آن، آزادی و برابری است. این شعار به نوبه خود باید در جامعه بروز پیدا کند. همانطور که خداوند در قرآن کریم به پیامبر می فرماید: «و شاورهم فی الامر» با اطرافیان و اصحاب خود مشورت کن. با وجود این که حضرت عاری از اشتباه است و توانایی اداره جامعه و تصمیم‌گیری بهتر و بالاتر از بقیه را دارد؛ فلذا فضای جامعه اسلامی استبدادی نیست، بلکه اصل انتقاد و اعتراض حتی نسبت به حاکم جامعه وارد است. همانطور که امیرالمومنین(ع) در خطبه‌ای به مردم می‌فرمایند: «ولا تظنوا بی استثقالا فی حق قیل لی» گمان نکنید که اگر حقی را در مقابل من بگویید، یعنی اگر علیه من کلمه‌ای بگویید که حق است، بر من سنگین خواهد آمد. بحق از من انتقاد کنید، ابدا بر من سنگین و دشوار نخواهد بود، با کمال خوشرویی از شما می‌پذیرم.
روش و منطق دین اسلام در رویارویی با معترضین و مخالفین، با نگاه به سیره و سبک ائمه اطهار علیهم السلام هویدا می‌شود. در زمان امیرالومنین(ع) گروهی موسوم به خوارج وجود داشتند که از اعتراض به واقعه حکمیت در جنگ صفین، به وجود آمده بودند. امام علی(ع) با آنکه در مسند خلافت بود و قدرت حذف و سرکوب این گروه را داشت، اما اقدام به دستگیری و کشتن آنها نکرد و حتی سهم آنها از بیت المال را نیز پرداخت می‌کرد. مادامی که آنها معترض کم‌کاری‌ها و کاستی‌های وقت بودند، حق اعتراض آنها مشروع دانسته می‌شد و سخن پراکنی و ابراز عقایدشان اشکالی نداشت. اما وقتی خوارج از حالت معترض تغییر تاکتیک دادند و علیه حکومت اسلامی دست به آشوب و اقدام مسلحانه زدند، حضرت نیز از مسامحه و تساهل با آنان دست شست و شروع به برخورد قهری و دفعی آنها کرد. زیرا آنان دیگر مخل امنیت عمومی به شمار می‌رفتند و برای جامعه اسلامی ضرر آفرین بودند.
در جمهوری اسلامی و در جریان اغتشاشات اخیر، ابتدا اعتراض و بیان ناراحتی از اتفاقات حادث شده بود. اما رفته رفته بعضی افراد با هدف آشوب و اغتشاش به خیابان‌ها آمدند. اینان با هدف ضربه به نظام اسلامی ایجاد تشنج برای حکومت خود را در میان صفوف مردم پنهان کردند. مشخصا صف اینچنین افرادی از معترضین جدا است. این ورود معاندین نظام به صفوف معترض مردم سبب شد که نوع برخورد نظام جمهوری اسلامی و نیروهای امنیتی و انتظامی تغییر کرده و برای بازگشت به فضای امنیت اولیه کشور، برخوردی سخت و سلبی را برای مدیریت کشور در دستور کار قرار دهند. این همان اقدام حضرت در مقابل خوارج بود تا اصل نظام اسلامی حفظ شود.
به بیان واضح تر، اعتراض تا جایی که از خط قرمزها و قوانین و شریعت عبور نکند، درست و بجا است. اما اگر این اعتراض‌ها باعث ایجاد خدشه و ناامنی در اوضاع کشور شود و بخواهد به روح و شالوده نظام اسلامی ضربه بزند، شاهد برخورد قهری و قاطع از طرف نظام اسلامی با آنان خواهیم بود. زیرا دیگر هدف، اصلاح و نقد جامعه اسلامی نیست بلکه ضربه‌زدن و نابودی جامعه اسلامی هدف واقع شده است. بنابراین در دین مبین اسلام، حق اعتراض مشروع و قانونی قلمداد شده است، اما آشوب و اختلال به اصل نظام اسلامی در جامعه غیرقانونی و نامشروع دانسته شده و حکومت وظیفه دارد برای پاسداری از ارزش‌های بنیادین اسلام با خاطیان برخورد کند.
و السلام علیکم
به قلم گروه اندیشه اسلامی1
سرگروه مباحثه: مهدی ادیب
اعضا: علی حیدری، امیرحسام هاشمی، امیرحسین مصباح
خدا قوت ان شاءالله شاهد نوشته‌های بیشتری باشیم✅